|
...pieśń miłości...
...pieśń miłości... |
w słowie rodzi romantyzm
lirycznie ubrany do mowy ciała
stając namiętnością treści
nieba do ziemi i ziemi do nieba
pieśń miłości
spojrzenie zaczaruje
tkliwym dotykiem
zmysły zniewoli
namiętnym pocaunkiem
usta wypełni
uskrzydlonym odlotem
poniesie w dal
pieśń miłości
jest jak słońce w upalne lato
człowieka rozbiera
w diamentowym uśmiechu
jest jak woda w Oceanie
czym głębiej chłód ciałem rozgrzewa
niosąc radość spełnienia
pień miłości
jest pełna natury
do kochania skora
nie tracąc smaku treści
skora jest spłonać
w płomieniach miłości... |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Gabrys |
2025.02.04; 21:36:34 |
Pozdrawiam |
andrew |
2025.02.04; 13:20:48 |
...
miłość uczucie
jak rwąca rzeka
porywa nurtem
zauroczeni
płyniemy z zachwytem
nie myślimy
o zakolach wirach
wodospadach
życie
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia |
ennio74 |
2025.02.04; 12:00:27 |
Wiersz jest pełen intensywnej, zmysłowej metaforyki, w której miłość staje się zarówno żywiołem, jak i siłą natury. Autor splata romantyzm z cielesnością, tworząc obraz miłości jako unoszącej, namiętnej energii. Mocny rytm i obrazowość nadają utworowi dynamiczny, niemal hipnotyczny charakter.
Podoba mi się zabieram do ulubionych . |
|
|