gdy lekko wstawał ruchem łabędzim

gdy lekko wstawał ruchem łabędzim Byłam widziałam tatrzański czas gdy wstawał lekko ruchem łabędzim gdy wolno słońca purpury blask rozpylił światło by drżało wszędzie lekkim dotykiem spetało skały stały w dosycie wiatru i barw chmury we mgle nagle stopniały gdy pod stopami szumiał im wiatr potem zmęczony na skalnej półce główkę ułożył i poszedł spać nocą był halnym jego hołubce zna każdy kamień i świtu czas w dolinie mrok i mgieł dywany maleńki promyk słońca to dar barwi kolorem szepty schowane między szczytami purpury czar gdy się rozlewa miękkościa światła gdy grań płonąca idzie na bal sobą zajęta gdy barwy zjadła chce bardziej lśnić w jasności trwać dotknąć sukienkę co w szczyty wpięta nieba co błękit z czerwienią śle nizej gdzie ziemia oddechem piękna czuje jak wstaje tatrzański dzień z mroku imienia wstał czarny staw rozświetlił wody stała się jasność nad nim czas zawisł nadzieją barw wiatr się obudził lecz zaraz zasnął a ja urzeczona świtu pragnieniem by światłocieniem dążyć do bram gdzie tylko piękno staje nie wiem... dotykiem nieba gdzie gorski szlak

Napisz do autora « poprzedni ( 1490 / 1497) następny » Anna z dodany: 2025-02-04, 06:41:44 typ: przyroda wyświetleń (81) głosuj (14)

Markus55	2025.02.05; 08:44:25
pięknie o górach ty to potrafisz człowiek się czuje jakby tam był z tobą wspaniałe opisy przyrody i górskiego krajobrazu-pozdrawiam ciepło:)+

stokrotka33	2025.02.05; 00:00:49
Pięknie Aniu. Pozdrawiam Cię serdecznie ♥️

joanna53	2025.02.04; 17:54:24
Przepiękny opis przyrody w poetyckiej oprawie, pozdrawiam serdecznie:) +

grazyna	2025.02.04; 16:28:26
piękni e napisany wiersz Anno z:) pozdrawiam milutko:)+

lucja.haluch	2025.02.04; 16:11:35
Przepiękny obraz namalowałaś wierszem... Plus+ Pozdrawiam serdecznie. Radosnego dnia...

KOBIETA.	2025.02.04; 14:41:39
Maleńki promyk słońca to dar :) ślicznie powiedziane… pozdrawiam serdecznie +

Urszula Ganc	2025.02.04; 14:35:32
Impresjonizm w pełnym wydaniu. Piękny wiersz.

Super-Tango

2025.02.04; 13:50:49

Bdb, uroczy, obrazow wiersz, który maluje niezwykle malowniczy obraz tatrzańskiego świtu, ukazując go jako niemal baśniowe zjawisko pełne światła, barw i subtelnych ruchów natury. Delikatność poranka, rozlewające się światło i grań „idąca na bal” nadają całości niemal taneczny rytm. Przemijanie nocy, budzący się wiatr i światłocienie oddają mistyczny charakter górskiego krajobrazu. W zakończeniu podmiot liryczny wyraża zachwyt nad pięknem świtu, jakby pragnął stopić się z tym magicznym momentem. Wiersz pełen jest lekkości, harmonii i głębokiego podziwu dla majestatu Tatr.+) Pozdrawiam serdecznie

Kama	2025.02.04; 11:25:58
Dotyk nieba... pięknie +

DARK VEGA	2025.02.04; 11:20:31
DV na:)+

andrew	2025.02.04; 10:13:01
Opisałaś piękny czas. Każdy może doznać podobnego olśnienia, wystarczy... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

ag131	2025.02.04; 08:51:17
gdy grań płonąca idzie na bal... Super. Pozdrawiam

ennio74	2025.02.04; 07:51:14
" by światłocieniem dążyć do bram". Kłaniam.sie nisko.

Amber N	2025.02.04; 06:56:36
Aniu przepiekny wiersz. Tworzysz niepowtarzalny klimat, Barwne i bajkowe opisy, jak zywe staja kiedy się czyta. Cudowny rayrzański poranek. "nizej gdzie ziemia oddechem piękna czuje jak wstaje tatrzański dzień" Plus. Serdecznie pozdrtawiam -)))