|
Żywioł
Żywioł |
to ta cisza ją tak przerażała
i bezmyślne czekanie na cud
rozpostrata w mroku niewiara
co spływała niosąc duszy chłód
popatrzyła bezmyślnie w okno
pewnie dziś nic się nie zdarzy
poprawiając na twarzy samotność
jak nierówno wiszący obrazek
naraz przeszedł ją lekki dreszcz
niepokojem osiadł w jej głębi
a na dworze zaczął padać deszcz
i o szyby złowieszczo zabębnił
wiatru skrzydła tłukły o drzewa
świat się pokrył ciemną powłoką
aż spłynęła na ziemię ulewa
ciemnej chmury pokazując oko
zapaliła świecę w milczeniu
i paciorków modlitwą do stołu
siadła w nagłym burzy przesileniu
zapatrzona w obraz żywiołu |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Ulitka |
2013.08.10; 17:13:27 |
Powalił mnie ten wiersz + |
Super-Tango |
2013.08.09; 21:36:33 |
Bdb, rytmiczny, obrazowy z refleksji wiersz+)
P |
HKH |
2013.08.09; 21:01:53 |
+ |
|
|