Życie na uboczu

Życie na uboczu Na krańcu świata gdzie nikt go nie tykał Za murem chłodu by w jego spawy nikt już nie wnikał Żył chłopak wciąż jeszcze młody Skryty, nieśmiały nie pewny swojej urody Urząd strażnika w swym świecie piastował Przez życie wśród innych swą drogę torował Samotność kompanem w wędrówce mu była Radości i troski wspólnie dzieliła  Przed laty serce głęboko zranione W jej ramionach znalazło ochronę Pamiętny bólu i swojego cierpienia Przed miłością tam szukał schronienia.. Niegdyś wielce zakochany Później strasznie oszukany Na głupotę swą pomstował Przed innymi duszę chował Dnia pewnego coś się stało Przez co serce mu zadrżało Gdy w upale szukał chłodu Przysiadł w parku gdzieś na rogu Tak szczęśliwie się złożyło Że tuż obok się bawiło Dzieci stadko rozkrzyczane Kopiąc piłką prosto w ścianę Patrząc na nie kontemplował Myślał czemu się tak schował Pragną przecież mieć rodzinę Przede wszystkim mieć kruszynę Której miłość podaruje Bo jej nadmiar w duszy czuje By maleństwo móc nauczyć Jak w radości w życiu kluczyć Aby nigdy nie cierpiało W pełni szczęścia dorastało Z ojcem zawsze przy ramieniu A gdy trzeba w jego cieniu Przed troskami się chowało I porażek się nie bało Coś w nim cicho narastało Oczy łzami mu zalało Jak zaufać ma kobiecie Ból wciąż serce jego gniecie Czy kolejny raz wytrzyma Gdy nadejdzie uczuć zima Walkę z sobą stoczył długą Serce nie jest przecież sługą Nie zakocha się z rozkazu Lecz pewnego może razu... Wiara w lepsze zwyciężyła I nadzieja znów odżyła Postanowił coś z tym zrobić Jeszcze jedno życie zdobyć Zrywa się na równe nogi Nie odczuwa więcej trwogi Naprzód innym wzrokiem wodzi Teraz w kolorowym świecie brodzi Pędem puszcza się do domu Nie mógł zwierzyć się nikomu Wiec w umyśle krzyki wznosi Głośnym śmiechem się zanosi Wtem coś jego śmiech zmroziło Piskiem opon się odbiło Głuchy trzask i straszne krzyki Odgłos głośnej wciąż muzyki Przerażone oczy w aucie Martwe ciało na asfalcie W jednej chwili uniesienia Z życiem wyzbył się marzenia Chociaż w cieniu przez nie kroczył Nigdy z drogi swej nie zboczył Ktoś za niego zdecydował Żeby się przed życiem schował Gdy dojrzały był na zmiany Ktoś rozjechał jego plany Czasu już mu nie starczyło To co dlań pisane było Na uboczu wolał spędzić Niż przez życie z wiarą pędzić Niechaj w głowach pozostanie Bardzo proste wręcz przesłanie: Chociaż serce bólem broczy Życie wciąż się wokół toczy Czas nie stanie, nie zaczeka Kto chce żyć... ten nie zwleka Gratuluję tym którzy doczytali do końca :-).

Napisz do autora « poprzedni ( 35 / 40) następny » troublemaker dodany: 2015-10-30, 10:40:55 typ: życie wyświetleń (296) głosuj (5)

andi	2015.11.02; 03:34:08
pozdrawiam£+

Kama	2015.10.30; 22:39:42
bdb +

tomekwasilewski	2015.10.30; 20:45:56
Poprostu...jesteś zajebisty:-)+

Anna z	2015.10.30; 11:02:06
Nie znamy dnia ni godziny,žyć trzeba tu i teraz.Proszę o gratulacje, doczytałam do końca.Pozdrawiam +