|
życie korzeniem wyryte
życie korzeniem wyryte |
rzeźbiona twarz
dłutem łez i westchnień
wyrywa się z korzeni
w które wrosła za młodu
rzeźbiona myśl
dłutem znaczeń i nieporozumień
odcina zielone listki
odstające od reszty
rzeźbione ciało
dłutem dotyków i pocałunków
odrzuca zwiędłe kwiaty
korniki wypędza
rzeźbiona dusza
dłutem ignorantów i filozofów
myśli tak pożądanych
tak nieosiągalnych
pod drzewem siada para
pierwszy powiew wiatru
trzymając owoc nie pewnie
smakują pierwszy kęs |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
lucja.haluch |
2017.07.23; 23:47:29 |
Rzeżbienie nieustanne..i jaki posąg..Plus+
Pozdrawiam.. |
boletus |
2017.07.23; 23:34:31 |
każdy jest rzeźbą mniej lub bardziej udaną a niektórzy jak uszkodzony szkic poematu (Herbert o Klaudiuszu)... a co tam, plus(+). |
|
|