Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
"Paryż"
- lucja.haluch
Z mitami
- AL46
"Autoportret w dzwonku rowerowym"
- joanna53
Śmieszny płacz
- joanna53
więcej...

Dziś napisano 0 komentarzy.

Życie jest piękne

Życie jest piękne

Przeczytałem już książek mądrych mnóstwo,
Każdy mi radził, jak żyć mam i po co,
A wokół było i ciemno, i pusto
Bagno mych lęków, zgnilizna i błoto.

W co uwierzyłem, to zaraz w te pędy
Lęk mnie dopadał i mówił: nie da się!
Dbaj o mnie mówił, o moje dbaj względy
Bym cię nie straszył ostrym kordelasem.

I tak wsłuchany sen swój niszczyłem,
Spokój i wiarę, że dziecko ja boskie,
Materiał życia jak krawiec kroiłem,
W wątek nieszczęścia, i bólu tym krosnem.

Osnowa znowu dziergana pomału
Truła mą radość i wiarę w swe siły,
Spadłem jak posąg z mego piedestału,
Obawy stale niby gromy biły.

I w końcu rankiem sięgnąłem pamięcią
Do swych sukcesów, radości chwil jasnych
Pewność mych chęci przybiłem pieczęcią
Mej wiary w siebie, i sił wielkich, własnych.

I wierzę już teraz, bez wahań i trwogi,
Że to co zechcę osiągnę bez trudu,
Bóg- Tato czekał, na spokój mój błogi
I pewność siebie, pozbycie się złudy

I na to jeszcze bym jasno określił,
Co mym marzeniem, co drugim, trzecim,
Aby to wszystko już dla mnie wypieścił,
I na to zarzucił swoje boskie sieci.
życiu
Napisz do autora

« poprzedni ( 241 / 455) następny »

Hefajstos44

dodany: 2011-08-20, 07:40:28
typ: życie
wyświetleń (627)
głosuj (116)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

stokrotka33 2011.08.20; 21:04:51
Pięknie Krzysiu :) +
Pozdrawiam Cię serdecznie :)

DESSA 2011.08.20; 15:39:49
Spadłem jak posąg z mego piedestału....

Donia51 2011.08.20; 12:40:08
Osnowa znowu dziergana pomału
Truła mą radość i wiarę w swe siły,
Spadłem jak posąg z mego piedestału,
Obawy stale niby gromy biły.

+)

rekrut 2011.08.20; 10:08:57
olśnienie przyszło ze wspomnieniami, wiara i siły
zwróciły nadzieję w sukces i szczęście. dobry
wiersz + , pozdrawiam


Wiersze na topie:
1. po sąsiedzku (30)
2. ludzka utopia (30)
3. w intencji manny (30)
4. [rozebrany ze słów***] (30)
5. liczenie słojów (30)

Autorzy na topie:
1. TaniecIluzji (446)
2. Jojka (319)
3. darek407 (271)
4. Gregorsko (154)
5. pawlikov_hoff (82)
więcej...