|
Życie jest piękne
Życie jest piękne |
Przeczytałem już książek mądrych mnóstwo,
Każdy mi radził, jak żyć mam i po co,
A wokół było i ciemno, i pusto
Bagno mych lęków, zgnilizna i błoto.
W co uwierzyłem, to zaraz w te pędy
Lęk mnie dopadał i mówił: nie da się!
Dbaj o mnie mówił, o moje dbaj względy
Bym cię nie straszył ostrym kordelasem.
I tak wsłuchany sen swój niszczyłem,
Spokój i wiarę, że dziecko ja boskie,
Materiał życia jak krawiec kroiłem,
W wątek nieszczęścia, i bólu tym krosnem.
Osnowa znowu dziergana pomału
Truła mą radość i wiarę w swe siły,
Spadłem jak posąg z mego piedestału,
Obawy stale niby gromy biły.
I w końcu rankiem sięgnąłem pamięcią
Do swych sukcesów, radości chwil jasnych
Pewność mych chęci przybiłem pieczęcią
Mej wiary w siebie, i sił wielkich, własnych.
I wierzę już teraz, bez wahań i trwogi,
Że to co zechcę osiągnę bez trudu,
Bóg- Tato czekał, na spokój mój błogi
I pewność siebie, pozbycie się złudy
I na to jeszcze bym jasno określił,
Co mym marzeniem, co drugim, trzecim,
Aby to wszystko już dla mnie wypieścił,
I na to zarzucił swoje boskie sieci. |
|
życiu |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
stokrotka33 |
2011.08.20; 21:04:51 |
Pięknie Krzysiu :) +
Pozdrawiam Cię serdecznie :) |
DESSA |
2011.08.20; 15:39:49 |
Spadłem jak posąg z mego piedestału.... |
Donia51 |
2011.08.20; 12:40:08 |
Osnowa znowu dziergana pomału
Truła mą radość i wiarę w swe siły,
Spadłem jak posąg z mego piedestału,
Obawy stale niby gromy biły.
+) |
rekrut |
2011.08.20; 10:08:57 |
olśnienie przyszło ze wspomnieniami, wiara i siły
zwróciły nadzieję w sukces i szczęście. dobry
wiersz + , pozdrawiam |
|
|