ZOBACZ

ZOBACZ Przywołaj w wyobraźni widok puszczy przedwiecznej gdzie omszałe drzewa ku sobie się kłonią mrok zielony panuje strzałą słońca przebity nie tknięty w swym pięknie jest człowieka dłonią zobacz ścieżki zwierząt które pajęczyną przecinając ostępy do źródeł zdążają wsłuchaj się w głos ptaków w koronach ogromnych które swoim śpiewem nowy świt witają gdy zagłębisz się w widok przez umysł stworzony i usłyszysz zew głośny co z natury płynie będziesz chciał ratować to co pozostało zachować na zawsze zanim całkiem zginie Autor W M O jak żem szczęśliwy pacyny pacynowate z punktów, którymi mnie darzycie, ale mało ich, to sobie je w dupę wsadźcie

Napisz do autora « poprzedni ( 331 / 906) następny » Wojciech M dodany: 2020-07-10, 07:06:09 typ: przyroda wyświetleń (194) głosuj (28)

AL46	2020.07.11; 00:13:04
Piękny, wzruszający wiersz... Mój wielki szacunek dla Twojego szacunku i miłości do przyrody. Podziwiam, pozdrawiam i DUŻEGO Plusa+ chętnie dodaję.

Konik polny	2020.07.10; 22:25:34
Przyroda jest niezwykła. Drzewa komunikują się ze sobą i rozmawiają. Starsze opiekują się tymi młodszymi, swoimi dziećmi... Wciąż tak mało wiemy o naszym świecie... Pozdrawiam Serdecznie, wieczorną porą...

ikcesok	2020.07.10; 18:19:54
Wojtek... bardzo dobry wiersz... Przeniosłeś... fajnie :) + pozdrawiam

Noami	2020.07.10; 16:48:22
Piękny i obrazowy wiersz. Szanujmy dary natury. :)

Toyer	2020.07.10; 16:43:48
Natura wycisza lecz jakąś tajemnicę skrywa

Gabrys	2020.07.10; 15:58:09
pozdrawiam +

lucja.haluch	2020.07.10; 12:24:52
Kocham las i pragnę jego wieczności, pięknie namalowałeś jego niezwykłe piękno i obawę czy nie zniszczymy go...Walczmy aby trwał...Plus+ Pozdrawiam serdecznie, uroczego piątku...

Super-Tango	2020.07.10; 10:56:00
Bdb, obrazowy, z zakątków natury, ujmujący wiersz+) Pozdrawiam serdecznie

gryka	2020.07.10; 10:44:21
Ech, moje Bieszczady! Pamiętam je z lat sześćdziesiątych, gdy były takie, jak piszesz. Gdy trzeba było mieć w plecaku aprowizację na tydzień i często myliły się dni. Gdzie i spotykało się zwierzęta na zapomnianych ścieżkach i oglądało się rośliny, bujnie rosnące na połoninach. Gdzie grzybów i runa leśnego było w bród, a człowieka spotykało się z rzadka i zawsze z przyjaznym pozdrowieniem.... +++

gośka26	2020.07.10; 10:26:34
bardzo mi się podoba:)

erni	2020.07.10; 10:08:35
Prawdziwe +

molica	2020.07.10; 09:18:01
Witaj, jeden z najmilszych dla mnie tekstów, które u Ciebie czytalam. Miałam wrażenie, że idę (ja coraz mniejsza) przez tę przepastną przestrzeń i w zachwycie nad jej pięknem gubie kierunek. Wchłonęła mnie przyroda - stałyśmy sie jednośćią... Usmiech i pozdrowienia /+/.

wigor	2020.07.10; 08:05:58
https://img4.dmty.pl//uploads/201105/1304277017_by_danbalan_600.jpg Podoba mi się Twój obrazowo napisany wiersz oraz jego przesłanie. Wspaniałego piątku ;-) + https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/106422376_10157418150611931_7872323621450084115_n.jpg?_nc_cat=110&_nc_sid=8024bb&_nc_ohc=NcihvOyn2QQAX_W0iNA&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=3943234be8a79b2cd8021afa65e2558c&oe=5F2D78F4

kamyk b	2020.07.10; 07:17:18
Odmalowałeś obraz i go zobaczyłam, dobre przesłanie i aktualne w wierszu zawarte Pozdrawiam +