Żebrak powietrza.

Żebrak powietrza. Zdarzają się pomruki, wśród kołder i poduszek zamieszkujemy praoceany. Bo przecież otwieram oko, kiedy to drugie jeszcze w uśpieniu. Coś zrywa ze mnie skórę i powoduje, że kości są jakby plastik - pod słońcem. A ja zwyczajnie chciałbym się wypisać. Wygadać, podczas gdy ściany nadgarstkiem. Nakrywam się bardziej i gorączkuję, jak ząb co rwie się w oknie, w oknach jak lustra obmywam twarz - potem odeśpię. Chciałbym się po prostu przed kimś wygadać, ale jak - skoro spłycony oddech, nawet pająk w zasłonce mruczy, że brak. Jagoda Mornacka. Z cyklu: Nieobecność. 04.10.2016

Napisz do autora « poprzedni ( 45 / 74) następny » unplugged dodany: 2016-10-04, 14:09:32 typ: tęsknota wyświetleń (171) głosuj (1)

mila	2016.10.05; 16:59:19
Słowa nie wyrażą...bardzo emocjonalny..

unplugged	2016.10.04; 22:36:14
Aha - kaju - to miło :)

kaja-maja	2016.10.04; 22:09:06
jak tez spójrz na swój kubek czy on o tobie nie swiadczy jak gadka twoja która idiotyzm ma nie tylko na uśmiech ale na przywilej gdzie przyznać trzeba niechlujem jestem a się mądrzysz jakby rozum uszami kipiał a tam tylko masz zaległosć wosku w:):)

kaja-maja	2016.10.04; 22:06:07
choć 2gi werset winien brzmeiZdarzają się pomruki, 'wśród kołder i poduszek zamieszkujących praoceany zwłaszcza przy otwartym oknie latem czy zimą by powiedzieć jak świeże powietrze czuć kiedy inny ci mówi przewietrz pokój bo smród od ciebie od ciebie czuć to się obrazasz na niebyt swój mówiąc bardziej dosłownie Ty swojego smorodu nie czujesz jak czuje jego inny w:):)

fred	2016.10.04; 19:00:21
... jak dla mnie na duży +... jest wiersz... pozdrawiam