zapach wiatru

zapach wiatru obudziłem się rankiem słońce zaglądało przez okno i wiatr tak jakoś smutkiem zawiał i trzasnął okiennicą słychać było śpiew ptaków zawsze co ranka a dzisiaj jakby pierwszy raz słyszałem siedziały na parapecie zaglądały do pustego pokoju pusty... kanapa stół dywan pamiętający ubiegłe stulecie i kilka plam na nim od kawy i soku malinowego czasem dolewam do piwa rzadko raz trzy w miesiącu zimne teraz też mógłbym ale kto pójdzie do sklepu wróbli nie poślę wypiją po drodze nie raz na talerzyku kilka kropel nalałem i okruszki chleba przyzwyczaiły się najgorzej wieczorem jakaś pustka świeci a przecież to gwiazdy powinny niebo takie łagodne pogrążone też w smutku jednak na płacz nieskore zastanawiam się co będzie jutro co było wczoraj zresztą czy cokolwiek ma swoją wartość czy ważne jest dzisiaj ? zapomniałem o pokoju jest jeszcze stary pokryty kurzem obraz zapewne to Van Gogh ten od ucha obciął sobie a ja jeszcze mam i lewe i prawe moment... czajnik gwiżdże często zapominam kiedyś tak gwizdał ponad godzinę a ja zasłuchany w ciszę milczałem razem z nią nawet pamiętam wiatr też ucichł deszcz w tamten czas kropił a my we troje milczeliśmy teraz nawet ciszy nie słychać jedynie ten wiatr próbuje podnieść mnie ponad powierzchnię otchłani czasu zagląda przez okno woła poczekaj krzyknąłem poczekaj jeszcze chwilę niech pozamykam wspomnienia w pustej szufladzie umysłu poczekaj... /Johny Gmatrix 29.07.2020 18:00/

Napisz do autora « poprzedni ( 63 / 64) następny » Gmatrix dodany: 2020-08-03, 18:03:48 typ: życie wyświetleń (107) głosuj (4)

Gmatrix	2020.08.28; 10:20:44
dziekuję. MIło, że wiersz się podoba. Pozdrawiam wszystkich.

Anna z	2020.08.03; 19:38:52
Świetny tekst, wzruszający w ciszy +

Nikola	2020.08.03; 19:28:38
Ciekawie z ciszą w tle...Pozdrawiam serdecznie;)+

lucja.haluch	2020.08.03; 19:19:04
Niezwykle wzruszający...i ta cisza ...Plus+ Pozdrawiam serdecznie...