|
zaklęte lodem w sennej kołysce
zaklęte lodem w sennej kołysce |
Białą doliną księżyca blask
srebrzystym cieniem śnieżynki
goni i ścieżką wąska rzuca
swój wschód na mgieł leciutkie
zasłony
gdy noc gwiazdy rodzi puszystość
śniegu staje się lustrem w okowach
mrozu złociste łezki jak szklany cud
migocą w rzece śnieżnej powodzi
i cisza gęsta biała nieznana
dzwonią dzwoneczki drewnianym
saniom echo oddaje dźwięki
nieśmiało ciszę wypełnia myślą
szeptaną
porywy wiatru lawinę niosą
płynie po zboczach grzmiącej
melodii słuchają szczyty drżą
doliny gdy welon śniegu dotyka
siłą
jezior co śpią nieruchome zaklęte
lodem w białej kołysce
co patrząc w niebo łykają słowa
które już znają gwiazdy wszystkie
w zwierciadle toni ich złote twarze
stają się iskrą jednym nadbłyskiem
gasną powoli świtu purpurą
śniezynki tańczą światła rozbłyskiem
całe to piękno w wersach zachowam
wiatrowe słowa purpury biel
echa rozmowy nieba połowę
gdy je zasłania chmur biały sen |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Litawor |
2021.12.19; 09:42:40 |
Nie stosujesz interpunkcji, co wymaga od czytelnika dużej uwagi, a nawet
powtórnej lektury pewnych wersów.
Klimat jak zwykle piękny stworzyłaś, taki trochę baśniowy :)
Pozdrawiam + |
grazyna |
2021.12.18; 19:52:10 |
ładniutko, miło poczytać:):)+ pozdrawiam serdecznie:) |
lucja.haluch |
2021.12.18; 16:16:53 |
Biel zimy ma cudowne uroki...Plus+
Pozdrawiam cieplutko... |
Wojciech M |
2021.12.18; 13:52:00 |
Piękne lodowe strofy stworzyłaś
Miłego popołudnia + |
110101011 |
2021.12.18; 13:16:04 |
Podobają mi się przerzutnie jakie zastosowałaś w wierszu.. Wiersz ma swój klimat i jest urokliwy. |
JNaszko |
2021.12.18; 12:54:49 |
Ładnie czytając widzę
Jurek++++++++++ |
|
|