|
Zagubiony Książę
Zagubiony Książę |
Wiedziałam że sen się skończy,
iż ogromnych łez wiatr nie osuszy.
Nocą widzę Twe oblicze,
wypowiadam jedno imię.
Wiem, niewrócisz tu;
nie ukrócisz bólu.
Szczery rubin, taki kojący;
wyciągam dłoń, by dotknąć wargi.
Strach, wszystko skończone;
przyjdzie paczka, sęp listonoszem.
Koniczynka niech na szyi lśni,
przyjaźni zostanie srebrna nić.
Pomiędzy ułamkami sekund,
zgubiłam pod nogami grunt.
Ty zawsze musisz mieć rację;
może kiedyś się przeciwstawię?
Lęk, ciemność spowiła płaszczem.
Nie mam żalu, choć płaczę.
To życie jest szczęścia katem,
tęsknotę wylewam w bagnie.
Nie wiem czy, kiedyś wrócę.
Bądź szczęśliwy, Zagubiony Książę.
Słów echem zawołam wyrocznię,
niech miłość u Twego boku spocznie.
K.C.
Dla Davida:) |
|
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 grazyna |
2010.07.15; 23:59:56 |
| miłość cierpliwa jest , łaskawa, miłość wszystko wybacza, punkt +, pozdrowienia od G. |
| kaja-maja |
2010.07.15; 21:06:05 |
| żyj szczęśliwie...łez nie będę wylewała...z wiatrem będę latała...tu i tam...w:)+ |
| robin |
2010.07.15; 15:10:55 |
| dedykacja, to ja nie będę się wtrącał :) |
|
|
(403)