Zagadka nieśmiertelności III

Zagadka nieśmiertelności III Gdy się słońce do snu składa i nad miastem zmrok zapada; gdy zgiełk cichnie, a ulice zieją chłodem jak kostnice, w blasku latarń cień na murze rzuca tylko gość w kapturze. Kim wędrowiec tajemniczy? Król bez tronu, na banicji. Śmierć przechytrzyć chciał niebożę, lecz ktoś zdradził go i hoże dziewczę, co się w łożu wiło, znów w kostuchę się zmieniło. Przez swój fortel stracił wszystko, został tłumu pośmiewiskiem. Teraz nie chcąc słyszeć śmiechu, musi błąkać się po zmierzchu. Dziś wendetta jego celem. Całe szczęście przyjaciele, którzy jeszcze mu zostali, z Pinkertonem go poznali, by ten użył swoich wpływów i w świat puścił detektywów. Nie ma jednak nic za darmo. - By plon zebrać, trzeba ziarno wprzódy w żyznej ziemi posiać... Nie poskąpisz królu grosza, wytropimy tę gadzinę jak ogary swą zwierzynę! Król, rad nie rad, rzucił – Zgoda! Sprowadź do mnie tego kmiota! - i ostatnie zaskórniaki, które wszyte miał w kubraku, na stół cisnął zamaszyście. - Jeśli dobrze się sprawicie, gdy odzyskam tron, koronę, o wdzięczności nie zapomnę! I ruszyli w świat agenci – detektywi zapaleńcy, tropiciele nie z tej Ziemi, żeby króla los odmienić i w niespełna dwa miesiące wieść umyślnym przyszła gońcem o victorii Pinkertona - „Mamy zdrajcę! Rzecz skończona!” Kimże śmiałek się okazał? Był to króla dawny błazen, który kiedyś za przekręty został z zamku usunięty i w odwecie, zemście głupiej wydał króla pani Trupiej. Miał w aptece swe udziały, lecz finanse jej kulały, bo w aptecznym menu brakło leku, co się zowie „Viagrą”. Fałsz i podstęp z mlekiem matki odziedziczył po pradziadku. Wszystko szyte nicią grubą – Kto pradziadkiem? Szewczyk Skuba! To on niegdyś w grodzie Kraka otruł smoka nieboraka. Z siarką podał mu barana – barbarzyńca, bestia szczwana. Gad nieświadom, ciut pazerny, bliźnim ufny, nazbyt wierny chciał palenie zapić Wisłą – pękło w drobne biedaczysko. Ale zaraz, co z tym śmiechem, co się w świat niósł drwiącym echem? Król zaniechał zemsty srogiej na swym błaźnie, tłumiąc w sobie gniew, co męczył, spać nie dawał - Chociaż z ciebie drania kawał - zwrócił się do winowajcy - grzech wybaczam tobie, zdrajco! Młody jesteś, błądzić możesz! Jednak, by nie było gorzej, do łask wrócisz! Przy mym boku, jako syn dotrzymasz kroku! Powrócili wnet do grodu i w odezwie do narodu król przedstawił zajście całe, Śmierci oddał słuszną chwałę i przeprosił z serca, szczerze, a sam oddał się w ofierze. Ta zaś, widząc jego skruchę, pośmiewiska zawieruchę wypleniła z głów gawiedzi (nikt już z króla, nikt nie szydzi...) i zabrała go ze sobą, lecz do dziś nikt nie wie, dokąd? Może stał się jej kochankiem i codziennie wczesnym rankiem, po upojnej, wspólnej nocy bierze króla do pomocy... Jedna z legend nawet mówi, że król swoją Śmierć poślubił i w miłości stały, wierny stał się przy niej nieśmiertelny. .................................................... P.S. (Błazen, jak to w życiu bywa, w polityce się wyżywa). Koniec. 17.03.2012 r.

Napisz do autora « poprzedni ( 170 / 185) następny » kojz966 dodany: 2012-03-17, 14:39:14 typ: bajka wyświetleń (929) głosuj (185)

Donia51	2012.03.17; 22:39:06
podoba się +)

Barbusia	2012.03.17; 20:06:18
Nieśmiertelność, cóż... Zagadką. Wiersz skrobnąłeś całkiem gładko. Z przyjemnością chłonę wersy. Proszę, napisz wiersz kolejny. :) +

rekrut	2012.03.17; 19:06:23
ciekwe tematy i ładnie piszesz, brawo, ++

jakazik	2012.03.17; 18:55:10
Dzień dobry ci królu Lulu! Dzień dobry wam dzieci śmieci Słońce świeci i jest fajna bajka :)+

norka	2012.03.17; 18:51:01
Ja tam nie wiem lecz słyszałem, że z nią wspólne noce miałem i choć wciąż jestem śmiertelny pozostaję jednak wierny :)+++

wie.rut	2012.03.17; 17:56:01
Brawo! Brawo!!!!! +++++

wigor	2012.03.17; 15:52:20
Gratuluję z całego serca pisania po Fredrowsku z zacięciem. PLUS oraz pozdrowienia :))

ali	2012.03.17; 15:30:24
:)+

Duszka	2012.03.17; 15:19:27
"jak to w życiu bywa ... " ... :)))+++

Romantyczny_Grabaż	2012.03.17; 15:03:29
+:)