|
Zadumany Anioł
Zadumany Anioł |
Przysiadł Anioł pod jabłonią
ręce złożył zatrwożony,
że już tyle lat minęło
a on wciąż jest dalej młody.
Obserwując ziemskie życie
kiwa głową w obie strony,
że nie tak wyglądać miała
ziemska droga przemijania.
Tyle pytań w jego głowie
Czemu życie ziemskie srogie
karze dźwigać czas młodości
na przygiętych już kolanach
plecach lekko pochylonych ?
Czemu starość ma nieść młodość
jaka tkwi zależność w tym?
Czemu w nim przez długie lata
Twarz lśni młoda a nie stara ?
Duma Anioł zatrwożony
Nic mu tutaj się nie zgadza
Pan Bóg pewnie sobie przysnął
Kiedy myślał o starości…
- Nie do końca mój Aniele
Na to wszystko jest odpowiedz
Młodość nigdy nie licz w latach
Młodość mierz miarą miłości
Bo choć byś białe włosy splatał
Na przygiętych już kolanach
Jeśli w sercu miłość nosisz
Wiedz,że
Całe życie będziesz młody…
Marzena K. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Boreas |
2018.06.26; 15:47:10 |
To świnta racyja. Młodość i wigor nie zależą od wieku ale od sprawności umysłu plus |
wigor |
2018.06.25; 18:38:44 |
Z wymową wiersza zgadzam się w całości ;-) Pozdrawiam serdecznie ;-) |
Podlasianin |
2018.06.25; 18:20:14 |
Nauka płynąca z końcowych wersów Twojego pięknego wiersza, powinna dotrzeć również do ludzi :) Pozdrawiam + |
|
|