Z Natury do Miasta

Z Natury do Miasta Nie rozumiem siebie i swojej słabostki. Przejmują mnie nawet najmniejsze drobnostki. Byle jakie filmy, czy trochę muzyki. Podniesiony głos, czy obcych ludzi krzyki. Wszystko to ma wielki wpływ na mą psychikę, A zdenerwowanie zmienia się w panikę. Chciałbym to zapomnieć, zacząć od początku. Pozbyć się wszystkiego, bez żadnych wyjątków. Znaleźć się znów w domu, w śród bliskich znajomych. Wśród tych drzew I lasów, wśród tych górek stromych. Poczuć się znów sobą, czy dużo wymagam? Czy zdąże tam wrócić nim rozum postradam? Powiedz proszę czemu jestem tak wrażliwy. Czemu ten na górze, jest aż tak złośliwy. Że zawsze gdy może, to mi przypomina... Z moich uczuć teraz, została ruina. To taki wiersz z mojego pamiętnika opowiadający o trudnym okresie jaki przeżywałem po roku za granicą. Jestem dość cichym człowiekiem, więc żeby pozbyć się i zrozumieć to co we mnie siedzi, pisze. Jest to część mojego pierwszego wiersza jaki napisałem w życiu. Czekam na opinie.

Napisz do autora « poprzedni ( 2 / 11) następny » Niszczyciel.Wątroby dodany: 2014-05-14, 04:18:48 typ: życie wyświetleń (375) głosuj (1)

dawny brunet	2014.05.17; 03:03:29
Ladny jezyk oraz styl,podoba mi sie +++

Niszczyciel.Wątroby	2014.05.14; 22:19:57
Doroto . Przedewszystkim jestem zafascynowany Mickiewiczem i Fredrem. Mniejwięcej na nich wzoruje moje wiersze (bynajmniej się staram :D) Według mnie wiersz powinien być prosty ale lubię gdy ma ukryty przekaz. Ogólnie nie znam się bardzo na poezji, a mój język polski nie jest wystarczająco rozwinięty bym mógł swobodnie pisać. W każdym razie będę się starał :)

TESSA	2014.05.14; 09:17:56
pierwsze koty za płoty...rozwijaj się:)))