Z dala

Z dala Szaro pomalowane drzewa Szaro pomalowane chmury Szaro pomalowane życie Taki los nędznika ponury Gdzie kwiatów zapach zgniły Gdzie w grobie pochowany mój miły Tylko skrzek ropuch w tym stawie W którym ducha chcę wyzionąć na jawie Pełza siostra przeszłość bladą gąsienicą Od tych łez blisko mi do błagania By ktoś odwrócił los i szale zwycięstwa Na moją stronę z dala od miejsca W którym na zawsze spocząć bym chciał

Napisz do autora « poprzedni ( 112 / 115) następny » PatrykB dodany: 2021-04-23, 11:24:07 typ: inne wyświetleń (93) głosuj (0)

Wojciech M.	2021.04.23; 18:34:52
Kochaj i daj się kochać, a zapomniany nie będziesz, wiersz mi się podoba Dobrego dnia +