"Z cyklu - Mity, Baśnie i Legendy z głębi Kosmosu - Centauriańska bajka o powstaniu nieba"

"Z cyklu - Mity, Baśnie i Legendy z głębi Kosmosu - Centauriańska bajka o powstaniu nieba" Na początku Centaurianie żyli w całkowitych ciemnościach, bez gwiazd, galaktyk i mgławic, które mogliby oglądać i które wskazywałyby im drogę. Mieli jedynie swojego czerwonego karła żarzącego się niczym węgielek w ognisku, który ich ogrzewał. Centaurianie poprosili więc Stwórcę Świadomości o to, by dał im różne światła na niebie, by mogli się nimi cieszyć. Centaurianie byli wówczas trochę jak dzieci i nic poza zabawą nie istniało w ich głowach. Stwórca Świadomości usłuchał ich próśb, a wówczas niebo wypełniło się tysiącami świateł, wielkich galaktyk, zderzających się gwiazd, które eksplodowały z niewyobrażalną jasnością, inne wirowały wokół siebie. Mgławice, pulsary, magnetary, czarne dziury z dyskami akrecyjnymi były tak blisko, że Centaurianie czuli się tak, jakby znaleźli się na karuzeli z której nie można zejść. Różnorakie rodzaje promieniowania dziurawiły świat naiwnych istot. Supernowe wybuchały co kilka sekund, a czerwony karzeł pierwotnie oświetlający świat Centaurian, stał się w ogóle niewidoczny. Wszyscy chorowali, wymiotowali i kręciło się im w głowach. Czuli się upojeni; na zmianę krzyczeli, śmiali się i płakali. Po zaledwie jednym dniu tego szaleństwa, ostatni przytomny Centaurianin jeszcze raz zawołał do Stwórcy Świadomości o to, by uczynił niebo takim, jakie było wcześniej. "Prosimy Cię, bo dłużej tego nie zniesiemy!" Stwórca Świadomości spełnił ponownie prośbę Centaurian, a wtedy na niebie pojawiły się setki gwiazd w obecnej postaci - jako odległe, efemeryczne ogniki, migoczące i przyjazne. Mieszkańcy planety oprzytomnieli i doszli do siebie. Spojrzeli na niebo, które teraz jeszcze bardziej ich zachwyciło. Wrócił na niebo czerwony karzeł Centaurian, a na pamiątkę całego zajścia (a może dlatego, że Stwórca Świadomości nie był całkiem uważny), na niebie pojawiły się również nieco większe od pozostałych gwiazd dwa niewielkie słońca, blisko siebie, powoli okrążające się nawzajem, nazwane długo później przez Ziemian - Alfa Centauri A i Alfa Centauri B. Witam ponownie, po małej przerwie! Przybywam z nową historyjką. Tym razem jest to bajka. Mam pewne obawy, gdyż znamy już fantastyczne bajki (a czy istnieją bajki nie fantastyczne?). Były bajki Lema, Gwiezdne Wojny (Zaczynające się od słynnego "Dawno dawno temu..."), więc konkurencja spora ;) Z drugiej strony - to tylko spisane historie; bajek się nie wymyśla! Ja dorzuciłem swoje trzy grosze, bo wydaje mi się, że to może być ciekawe i trochę w innym podejściu. Jeżeli czytelnik zauważy podobieństwo z czymś, co już wcześniej zostało napisane - u Lema, Asimova, Baxtera, Wellsa i innych, to jest to raczej przypadkowe. Czasami coś gdzieś podpatrzę, pożyczę sobie, ale nigdy nie kradnę! Tak więc zbieżność jest tu raczej przypadkowa. Pozdrawiam! P.S. Chciałbym w szczególności podziękować Łucji, Kotu, DominikowiR, Ramblerowi i motajowi za miłe komentarze. Zbytek łaski ;)

Napisz do autora « poprzedni ( 361 / 563) następny » Konik polny dodany: 2022-01-17, 22:10:38 typ: bajka wyświetleń (156) głosuj (5)

Boreas	2022.01.17; 23:08:58
Masz świetną fantazję do bajania. Pozdrawiam z +

lucja.haluch	2022.01.17; 22:48:36
Ja uwielbiam takie fantastyczne bajki i często myślę czy tak nie było naprawdę, albo jeszcze będzie... Świetna bajka... Plus+ Pozdrawiam cieplutko...i bajecznych snów...

DominikR	2022.01.17; 22:29:58
Ciekawy tekst, lubię taka formę, wciąga i pobudza wyobraźnię Pozdrawiam+