* * *

* * * Wisi jeszcze nad twym łóżkiem obrazek na szczęście. Z koniczynką i serduszkiem, opisany wierszem. Leżą jeszcze na twej półce, książki co składałaś. Tą ostatnią w paski żółte, tej nie przeczytałaś. A na pewno tak się stało, przez twoją chorobę. Zawsze czasu brakowało, jak słońca w przyrodzie. Nie wiem czemu tak się dzieje, że ciągle mam pecha. Noc już mija. W oknach dnieje, a ja cięgle czekam. Dzień nastanie i tym razem, znajdę coś twojego. Czy opisać się odważę? Chyba nie! I nie wiem dlaczego... Tak się zakończył ten cykl wierszy...

Napisz do autora « poprzedni ( 538 / 756) następny » wiermal dodany: 2011-10-09, 18:00:54 typ: inne wyświetleń (526) głosuj (58)

stokrotka33	2011.10.09; 21:24:17
Pięknie, smutno, wzruszająco... +

rekrut	2011.10.09; 19:34:23
świetnie pisałeś ten cykl, będzie czegos brakowało, piękni, + pozdrawiam

Donia51	2011.10.09; 19:15:13
bdb+)

kaja-maja	2011.10.09; 18:44:05
pięknie... Nie wiem czemu tak się dzieje, że ciągle mam pecha. Noc już mija. W oknach dnieje, a ja cięgle czekam.'...w:)+