***

*** Upadłam boleśnie, upodliło życie. Deszcz i Słońce łapię w dłonie. Zgasły pragnienia nim zapłonęła świeca, kwestia milczenia gdy bat ukręcam. Wiję go na siebie, śpiewając szczerze. Cicho wciąż leżę, za głośno bije serce. A jeśli usłyszy, czy zdążę uciec? Ślepiec też widzi, gdy wyjmuję cierń. Lepiej nie, zatonę... Nigdy nie osłodzę, zaraz skrzydła ubiorę, wzniosę się ponad drogę. K.C. P.s. Nie jestem Aniołem Napisany 2010.09.01

Napisz do autora « poprzedni ( 46 / 50) następny » Biała Czarownica dodany: 2010-09-02, 07:40:23 typ: inne wyświetleń (607) głosuj (9)

ZENCI	2010.09.02; 23:36:38
W straszny dołek psychiczny wpadłaś, otrząśnij się z tej depresji! Głowa do góry! Jutro będzie lepiej!No cóż, jakie życie, taka śmierć! Dobry wiersz, bardzo mnie poruszył! Sam byłem w depresji, to znam ten stan. +.

grazyna	2010.09.02; 20:41:29
rozrzucone wersy , może w innej kolejności i będzie OK, punkt +:):)

Mirosław Ostrycharz	2010.09.02; 20:04:48
+

GAJA	2010.09.02; 16:43:12
" wszyscy jesteśmy aniołami z jednym skrzydłem ,możemy latać wtedy , gdy obejmujemy drugiego człowieka " :) +++:)