|
.
. |
zastygam
powoli
usycham
z niedopowiedzianych
słów i zdań
łuskam ostatnie
ziarna
posieję je
może ziemia otuli
miłością
przygarnie jak matka
a kiedy
mój plon obrodzi
oddam go
w zagubione dłonie
im bardziej potrzebne
te perły nadziei
M.J./ 01.08.2017 |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
tondc |
2017.08.02; 00:21:07 |
Brawo! |
lucja.haluch |
2017.08.01; 23:49:24 |
Podoba się ten wiersz..Plus+ |
tomekwasilewski |
2017.08.01; 23:32:01 |
Może ktoś skorzysta z nadziei...ładny tekst ;) |
mmmagda |
2017.08.01; 22:49:11 |
dobro dane innym wraca.
podoba mi się Twój tekst.pozdrawiam:) |
|
|