Wstrząsy...

Wstrząsy... Sejsmograf człowieka wszystkie tąpnięcia notuje Te wielkie i te małe które los gotuje Może czasem chwilami nawet zabraknąć skali Kiedy grunt pod nogami za bardzo się wali Wstrząsy wtórne uporczywie dają znać o sobie Gdy stanowczo za dużo leży na wątrobie Również i miłość wstrząsami nękana Może być w drobny pył rozsypana Czy wszystko zdoła do normy wrócić Powstać z ruin a gruz odrzucić

Napisz do autora « poprzedni ( 153 / 225) następny » Ethon03 dodany: 2016-06-19, 19:14:22 typ: życie wyświetleń (176) głosuj (5)

Super-Tango	2016.06.22; 21:32:10
Dobry, ciekawy, interesujący wiersz+) Pozdrawiam serdecznie

mirr03	2016.06.22; 15:01:43
Może szczera rozmowa jakoś zamortyzuje te wstrząsy Miło pozdrawiam autora.

Ethon03	2016.06.20; 21:22:17
Dziękuję za wizytę i miło pozdrawiam :)

Anna z	2016.06.20; 11:52:28
Trzeba chcieć a się stanie, wszystko się ułoży. Pozdrawiam

kaja-maja	2016.06.19; 22:43:03
też na fali wstrząsy są pewne jak telefon na szczęście jak na uśmiech sam się trzęsie wywołując erozję strachu jakby był w obiektywie w:):)

sylen	2016.06.19; 22:30:47
A może nie będzie tak źle i miłość zrodzi miłość. Super wiersz☺plus