|
Wsparcie
Wsparcie |
nie oczekuj ode mnie zbyt wiele
bo ja ledwie wiążę snu postronki
może wpadnę do ciebie w niedzielę
gdy już w domu zakończę porządki
wiesz jak wielkie teraz roztopy
dróg nie widać w rozlanej kałuży
a dni płyną do nas pośród słoty
gasząc słońca błyskające smugi
jednak jestem mimo późnej pory
służę mocnym wsparciem ramienia
ciągle uczę się ludzkiej pokory
która płynie z mojego sumienia
nie obdarty do końca ze złudzeń
zbieram troski na uczuć litanię
i chcę zostać z tobą na dłużej
nim na zdrowiu całkiem zapadniesz
do ostatnich przebłysków czuwania
po mgieł spływy co zamkną powieki
będę stał przy tobie aż z rana
znów odpłyniesz w senne uśmiechy |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
roman |
2017.11.09; 19:02:59 |
chęć niesienia wsparcia, pokora- rzadkie to teraz cechy + |
mmmagda |
2017.11.09; 17:31:33 |
ciągle uczę się ludzkiej pokory
która płynie z mojego sumienia
- tak..uczę..
Pozdrawiam Marku |
Boreas |
2017.11.09; 15:39:06 |
Piękny i uczuciowy wiersz i jak rzadko takie charaktery się zdarzają. Pozdrawiam z + |
lucja.haluch |
2017.11.09; 15:19:34 |
Tak pięknie.."znowu odpłyniesz w senne uśmiechy" Plus+
Pozdrawiam serdecznie.. |
joanna53 |
2017.11.09; 12:32:46 |
Ofiarować siebie,czy może być coś piękniejszego?
Pozdrawiam+ |
Gabrys |
2017.11.09; 06:34:15 |
pozdrawiam + |
|
|