wróciły lęki

wróciły lęki kiedy tak siedziałam na wzgórzu a słońce ogrzewało mi twarz powrócił lęk że być może jestem zbyt czytelna za dobrze mnie znasz wobec tego strachu bezbronna zrozumiałam że się boję lata tak cudnej zimy nigdy nie zapomnę a ty ze słońcem możesz zechcieć odejść zapragniesz gorącego świata gdy będę śladami jeleni chodzić szukać cię tam gdzie byliśmy wczoraj twój zapał wiatr wiosny ostudzi i próżno będę z echem gadać próżno będę wołać znowu oczy zwróciłam ku niebu prosząc by zostało tak jak jest nie pragnę wiele niewiele mi trzeba już chyba się nie podniosę pod ciężarem kolejnych klęsk

Napisz do autora « poprzedni ( 284 / 615) następny » kaska1967-67 dodany: 2013-03-02, 17:26:31 typ: miłość wyświetleń (460) głosuj (67)

krolryc	2013.03.03; 14:51:35
Piękny, cudny, choć smutny wiersz :) Pozdrawiam +++

Ulitka	2013.03.02; 20:00:21
Jeżeli odejdzie to pewnie nie jest wart Ciebie ale te myśli skłoniły Cię do napisania wiersza wartego +

Super-Tango	2013.03.02; 19:29:57
Wiersz bdb, uczuciowy: z głębszej refleksji+) Pozdrawiam serdecznie

babajaga	2013.03.02; 18:59:09
już chyba się nie podniosę pod ciężarem kolejnych klęsk...:) podniesiesz się podniesiesz kasiulko ..:)

rekrut	2013.03.02; 17:48:02
Gdy odejdziesz, 'przyjdzie mi samotnej chodzić śladami miejsc w których byliśmy wczoraj" bardzo ładny, melancholijny wiersz, +++ pozdrawiam Kasiu