|
wpatrzony w niebo
wpatrzony w niebo |
kiedy słońce już w niskim pokłonie
dzień żegna za lasem się kryjąc
ja atramentem nostalgii na kartce duszy
hołd swój oddaję wspomnieniom
w wygodnym fotelu słucham szeptu
który gdzieś z głębi serca dochodzi
i każde słowo spisuję czule
tak się kolejny wiersz mój rodzi
czasami jest on o czasach dawnych
czasem o chwili co ledwo minęła
czy o nadziei lub o miłości
co we mnie ogień rozpaliła
a potem czytam te moje strofy
gwiazdom co niebem nocą władają
i chwile takie pełne poezji
na dni kolejne sił mi dodają |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
jogun |
2020.01.09; 00:06:03 |
To jest kwintesencja tego pisania - ładowanie baterii ... ; -) |
adambielicz |
2020.01.08; 23:48:09 |
-zima nastraja szczególnie do takich rozważań) |
roman |
2020.01.08; 20:33:06 |
I ładny wiersz z tych wspomnień się urodził + |
wigor |
2020.01.08; 19:21:46 |
Miło się czytało. Pozdrawiam ;-) + |
zenobia888 |
2020.01.08; 18:17:34 |
Dobry wiersz
Pozdrawiam + |
sylen |
2020.01.08; 18:02:20 |
I mnie Twoje piękne strofy dodały sił.
Piękny wiersz. :) Plus |
Witold |
2020.01.08; 17:11:31 |
Treść wiersza przyjemna, fajna...aż się rozmarzyłem. + |
|
|