Wola

Wola Nagnij mą wolę, bym unieść zechciał Ciężar co w ziemię od wieków mnie wbija By siły przybyło a bólu ubyło Gdy pod brzemieniem życie przemija A wnet posiądę potęgę i chwałę I zrzucę kajdany zapięte przez los Jak nitki wraz pękną ogniwa łańcucha Co ciało krępują i w gardle głos Nie będę już więcej niewolnym człowiekiem Nie poddam się już obłudzie i złu Kręgosłup mój prosty będzie oparciem Dla istnień pobliskich gdy braknie im tchu A ramię me silne rozerwie twe więzy Wyzwoli z otchłani bezbarwnych snów I kroczyć będziemy przez pola spalone Szukając sensu wyrytych w nas słów Gdy zmrok zapadnie rozpalę ognisko I płomień rozpędzi uroków moc A rano znów w podróż wyruszyć nam przyjdzie Aż po raz wtóry nie znajdzie nas noc Lecz wtedy będzie nas dwie setki więcej Nie ugnie już kolan przedwieczny strach Z myślą radosną i pieśnią na ustach Wejdziemy pod ciepły wolności dach

Napisz do autora « poprzedni ( 5 / 8) następny » Colan dodany: 2018-12-19, 10:56:34 typ: życie wyświetleń (148) głosuj (0)

TESSA	2018.12.19; 11:02:34
amen .