|
Wiosenny świt
Wiosenny świt |
Od zachodu jeszcze ciemno,
a ze wschodem budzi się dzień.
Morfeusz zbiera swą pelerynę,
i odchodzi w cień.
Brzask budzi ziemię do życia,
rozsiewa promienie słońca po niebie.
Kroplami rosy orzeźwia ranek,
zagląda w okna-do mnie,-do Ciebie.
Ptaki wzlatują w zachwycie,
trawy źdźbła wystawiły ku słońcu.
Z wiatrem płynie nowa nowina,
'niedługo będzie gorąco"!
Kolejny dzień trudów i zmagań,
na przemian -smutków i radosci.
Ktoś nagle spojrzy w okno z nadzieją,
-"a może wreszcie Wiosna zagości" |
|
03.03.08 |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
r_mantui |
2008.03.04; 12:18:10 |
podoba mi się, można z niego wysnuć wiele refleksji, i to nie koniecznie w jednym kontekście. fajnie się go czyta. głosuje na niego:) |
|
|