Wierzchołki teraźniejszości

Wierzchołki teraźniejszości kiedy wiosłowałem przez życie dziurawym pontonem strach zaklinał rzeczywistość a woda przelewała winy mogłem tak pływać pochłonięty bagnistym deszczem iluzorycznych wątpliwości a jednak poluzowałem uchwyty wiatru dłonie grząskie wodą spienione jak twarz buldoga gotowego do ataku podrywane krzywdą marszczyły linie przegubów odarty z szat w rozległych pustostanach wyliczałem krawędzie wierzchołkom teraźniejszości przyspawany do lasu purpurowych chmur i jeziora niewydarzonych smutków doszedłem do końca no pasaran bo dalej tylko głupota miesza się z wolnością

Napisz do autora « poprzedni ( 5 / 174) następny » Gregorsko dodany: 2013-05-14, 10:02:32 typ: życie wyświetleń (820) głosuj (192)

Gladius	2013.05.14; 22:24:58
Dobry wiersz:) Pozdrawiam+

Ulitka	2013.05.14; 20:31:26
Jak dla mnie trudny wiersz każda strofa zmusza żeby zatrzymać się na dłużej +

Super-Tango	2013.05.14; 10:06:45
'Człowiek szczęśliwy jest zbyt zadowolony z teraźniejszości, by oddawać się zanadto rozmyślaniom o przyszłości' Ale niestety, przyszłość nigdy nie przychodzi - zawsze jest teraźniejszość'+) Wiersz, ciekawy interesujący z refleksji... Pozdrawiam serdecznie