Wierzba płaczka

Wierzba płaczka Dłonie opadły jej w niebycie, jakby w zwierciadło rzeki wpadła myśli ogarnia smętna chandra, gdy nurtem rzeki płynie życie. I zwisające gęste włosy, opadające na ramionach, w konarach duszy kryje bojaźń i pragnie smutek serca spłoszyć. Stoi przy rzece w melancholii tak, by wypłakać wszystkie żale, wiatr czasem w tańcu, choć niedbale, pragnie samotność dni ukoić. Lecz ona ciągle płacze z deszczem, a łzy wraz z rzeką płyną nurtem, za horyzontem szuka furtek, by ujrzeć z bliska lepszą przestrzeń. Płaczka natury, pochylona w palecie chwili, jak kobieta na szczęście losu zawsze czeka, by móc je złapać w małych dłoniach. 14.11.2021r.

Napisz do autora « poprzedni ( 867 / 944) następny » niteczka dodany: 2021-11-20, 14:39:32 typ: przyroda wyświetleń (93) głosuj (7)

Litawor	2021.11.21; 10:20:42
Lirycznie i metaforycznie, przypomniało mi "Latarnię" :) Pozdrawiam +

andrew	2021.11.20; 22:42:25
Ładnie, melancholijnie ,, na szczęście losu zawsze czeka, by móc je złapać w małych dłoniach.,, Pozdrawiam +

Anna z	2021.11.20; 21:31:53
Piękny wiersz ❤️+

JNaszko	2021.11.20; 15:53:25
Jak pięknie o płaczce jak kobieta jak kobieta cudnie Jurek+++++++

lucja.haluch	2021.11.20; 15:35:03
Lubię wierzby płaczące, kompani ojca z wojny śpiewali czasem pieśń "rozszumiały się wierzby płaczące",,, Plus+ Pozdrawiam cieplutko...

Wojciech M	2021.11.20; 15:13:38
Piękny wiersz z trudnym i dawno nie widzianym rymem abba Miłego popołudnia i wieczoru Ci życzę +