|
Wiara
Wiara |
Więc pójdę pierwszy
Przez zbóż łany
Dłońmi licząc urodzaje
Nozdrza ukoję
Wonią trawy
Usiądę cicho
Na przystani
Gdy noc uwikła
Mnie intrygą
Ciszą i szarościami
Otworzę oczy
Na świat nowy
Będzie tuż, tuż
Za tymi drzwiami |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
andrew |
2022.02.20; 20:18:00 |
Ten nowy Świat, dążymy
tam od urodzenia.
Pozdrawiam, + |
kaja-maja |
2022.02.20; 17:58:03 |
też wiosna zimą,latem czy jesienią
jest jak tęcza sercem po której się idzie
treścią głębi duszy w:) |
DominikR |
2022.02.20; 17:49:00 |
Ciekawy wiersz
Treść tak bardzo mi znajoma
Pozdrawiam+ |
Wojciech M |
2022.02.20; 17:05:34 |
Wiersz ma w sobie ulotność chwili, bardzo mi się podoba |
|
|