|
Wiara, nadzieja, miłość
Wiara, nadzieja, miłość |
Przez wieki...
Radośnie rozbrzmiewały fanfary.
Przez wieki...
Zbieraliście żniwa obfite,
Pozyskując codziennie nowe ofiary,
Niczym miód z najlepszej pasieki.
Od niechcenia...
Obojętnie spoglądasz w mą stronę.
Bez wątpienia...
Namiętnie ślady moje tropisz,
Wśród Twoich zwą Cię baronem.
Ja sam nie pomny imienia.
W tej chwili...
Wzrok Twój mętnieje żałośnie.
Gdzie byli?
Pan hrabia i król litościwy?
Nadeszła zima zaraz po wiośnie,
Inni panowie władzę zaskarbili.
Już jutro...
Niedowiarek zbierze swoje plony.
Niczym futro...
Beznadzieja otuli wszechświaty.
Nienawiść porwie dusze w swe szpony,
Przemieniając radość w... smutno. |
|
Platonkowi... |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
bezinka |
2009.04.20; 21:08:47 |
bardzo dobry wiersz! zostawiam głos z plusem |
|
|