WĘDROWIEC

WĘDROWIEC wędrowiec idąc przez życie wyciąga rękę strudzoną ogarnięte ciało niemocą tak odpocząć wołało zaciska ręce nieśmiało obrazy przeszłe wracają film życia przypominając dziecięce psoty tak znane miłości dawno zapomniane ptak co leci ku słońcu serce zabiera w zatracenie radość przenika moje serce lecz i czarne chmury spadają nagle obłokiem niepewność ogarnia trwogą miłość iskrą pocieszenia spokój cisza wytchnienie szarość ogarnia powieki lico pobladłe zmęczeniem ręce składa w uścisku do zobaczenia mój aniele odpocząć odpocząć odpocząć JNaszko

Napisz do autora « poprzedni ( 51 / 1026) następny » JNaszko dodany: 2020-11-09, 06:21:21 typ: życie wyświetleń (101) głosuj (10)

roman	2020.11.09; 18:26:48
I takie chwile są w życiu każdego człowieka+

niteczka	2020.11.09; 18:14:17
Refleksyjnie u Ciebie Pozdrawiam nadmorsko :)

lucja.haluch	2020.11.09; 16:54:06
Przelot przez życie, zmęczenie...minie jeszcze...będzie wiosna...Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Noami	2020.11.09; 09:14:32
Czasami życie przytłacza i człowiek czuje sie zmęczony i mam wszystkiego dosyć. Pozdrawiam :)+

molica	2020.11.09; 08:54:37
Witaj, zmęczenie jest w tym tekście dominujące. A czym? To wie Autor. Uśmiech i pozdrowienia /+/.

kaja-maja	2020.11.09; 06:54:52
jak to wędrowiec życie przeszedł i przysiadł wspominając obrazy co radość niosły zachody słońca dobrze jest tak wędrować obranym szlakiem zachwyt życia mieć z czasem co tak pędzi :)

Halinka	2020.11.09; 06:41:32
Ciekawa treść