walczyk

walczyk Ciężko jest pisać kolejny tekst o tym, że cię nie ma, o samotności, wieczorach i dniach jakie chce się zapomnieć czekając na noc, a ona nadchodzi wolno i dostojnie jak osowiały rycerz. Po drodze wszystkim których spotka ścina głowy, każdemu kto chociaż raz spojrzał jej w oczy. Pomiędzy kamienicami stoję ja, powietrze robi się tak gęste, że chyba uniósłby je tylko kretyn, więc klękam pod ciężarem wizji świata jaką otrzymałam. Na drzwiach sutereny wydrapano gwoździem: harmonia kosmosu. Pod nim półżywa kobieta w obrzyganej sukience i urok kazimierskich uliczek. Ironia. Wytarty frazes, intelektualny bełkot. Bywając nie jest się nigdzie.

Napisz do autora « poprzedni ( 138 / 229) następny » okno dodany: 2019-07-31, 03:11:05 typ: inne wyświetleń (276) głosuj (148)

kosta.woj	2019.07.31; 04:29:16
Tęsknota za tym co tęsknotą być nie powinno