W zbyt luźnych butach

W zbyt luźnych butach w pośpiesznym pociągu i w zbyt luźnych butach wartko przemierzam szlaki wyciągając nogi na mojej twarzy nie gości już dziś smuta nie widzę wokół spojrzeń zachwytu ani wrogich zwyczajne obojętne jak moje też na nich pomiędzy stukiem miarowym wielu kół po szynach biegnę myślami dalej do spędów z poetami tam w ukwieconych łąkach swą pierś wnet wypinam w zimowe poranki na ustach z okrzykiem „niech żyje wolność, wolność i swoboda” nie ma u mnie loterii życie planu wynikiem położę się spać dopiero jak coś życiu dodam łez nie zwykłem ronić nad rozlanym mlekiem wolę tańczyć swój taniec choćby grali z fałszem modlę się do Boga, on najlepszym lekiem świeca wciąż ma płonie choć ciało mam starsze jak buty zbyt ciasne to mózg nie pracuje

Napisz do autora « poprzedni ( 222 / 403) następny » Gladiator dodany: 2017-02-17, 14:46:14 typ: inne wyświetleń (377) głosuj (120)

grazyna	2017.02.21; 23:24:11
najlepiej na boso, wówczas pracuje mózg:):)+ pozdrawiam :)+

Gladiator

2017.02.17; 21:48:55

Sonatko to nie jest żadna podróbka to kolanowa wyróbka. Ale własna a tamten grafomon* to syn STO i wiersze układa mu program komputerowy. Czy wy jesteście ślepi? Każdy wiersz ma podobne słowa tylko inaczej uszeregowane. A ty i cała reszta macie mokre majtki pod jego oszustwami. Rzygać się chce. Napisałem go w 5 minut chyba i mogę takie gnioty pisać codziennie. Bez pomocy kompa. Więc proszę cię nie obrażaj mojej inteligencji.

Albina	2017.02.17; 18:29:49
I tak trzymaj! Po prostu wiesz czego od życia chcesz. Dobry wiersz, pozdrawiam-plusik.

joanna53	2017.02.17; 17:37:34
"łez nie zwykłem ronić nad rozlanym mlekiem" pozdrawiam

chador	2017.02.17; 15:24:17
Ladny wiersz.