|
...w wehikule czasu...
...w wehikule czasu... |
liść niczym człowiek
z nie mocy swojej opada
w prawdzie
na nie swoje szczęście
a życia kruchego ubóstwo
jedynie coby chciał
to na uśmiech Słońce
a tu deszcz pada
wiatr o przemijaniu gra
podmuchem swoim
żołędziom czapki zdjął
na pokłon kultury
na rozkwit i upadek
też w trybie życia
drogi nie zastawiaj
na życia kopię
Dzień dobry powiedz
gdyż jesień jest piękna
z rozkoszą nieboską
do zjawisk niebieskich
warto z nią pod rękę iść... |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
kaja-maja |
2016.10.13; 19:54:30 |
w:)dziękuję jak tez pozdrawiam i słoneczny :)przesyłam:)
a witaj PłomieniuChaosu witaj
na uśmiech słońca na dzień dobry
powiedz jesień piękna w:)
Sad_Sław- też widać puste gałęzie które trzeba wyciąć w:) |
Sławomir_Sad |
2016.10.13; 18:58:17 |
Liść jak człowiek. Więdnie, upada, zamienia się w proch.
Głosuję i pozdrawiam |
|
|