W te dni...

W te dni... U podnóża pochylonego krzyża miechunka rozwiesza swoje lampiony zroszone zamglonym zmierzchem, a dzwony już prawie śpią, bo ich ton się obniża. Ogołocone z liści gałęzie drzew wznoszą się ku niebu jak dłonie Skargi z obrazu Matejki. Tam nasze wargi szepczą Ojcze Nasz i cichy wiatru śpiew miesza się z płomieniem cierpliwych zniczy. Jesiennomodlitewny czas jednoczy myśli wśród wąskich alejek, a ty kroczysz ku miejscu gdzie świętych nikt już nie liczy…

Napisz do autora « poprzedni ( 338 / 536) następny » Litawor dodany: 2020-11-02, 08:29:52 typ: wiara wyświetleń (194) głosuj (13)

Ambrozja	2020.11.05; 07:28:20
Jeden z najpiękniejszych Twoich wierszy. Brylancik. Serdecznie pozdrawiam, +

niteczka	2020.11.02; 17:44:06
Piękny wiersz a te przerzutnie to wyższa szkoła jazdy Świetnie Pozdrawiam nadmorsko

Noami	2020.11.02; 15:34:43
Piękny wiersz w klimacie zadumy. Pozdrawiam ciepło Zbyszku :)+

joanna53	2020.11.02; 15:14:47
listopad to szczególny miesiąc, kiedy to zastanawiamy się nad sensem przemijania, pozdrawiam serdecznie+

lucja.haluch	2020.11.02; 14:50:25
Dzisiejszy dzień zamknięty w Twoim wierszu. Bardzo dobry utwór...Plus+ Pozdrawiam cieplutko...

wiewióra	2020.11.02; 12:33:46
Szkoda że w tym roku nie można było kroczyć pośród tych alejek

JNaszko	2020.11.02; 12:03:07
Ładny trochę smutny pozdrawiam Jurek

Kama	2020.11.02; 11:46:28
:)+++

wigor	2020.11.02; 11:14:58
Piekny, nastrojowy wiersz, bardzo dobry na dzisiejszy Dzień Zadumy. Pozdrawiam serdecznie. ;-) +

TESSA	2020.11.02; 08:44:20
ciepło, aczkolwiek melancholijnie dobrane słowa w dniu, który nas przybliża do...

DominikR	2020.11.02; 08:37:16
Bardzo ciekawy opis dnia zadumy Pozdrawiam