|
uśmiech poety
uśmiech poety |
kiedy poeta dotyka chmury
to całe niebo błękitem iskrzy
słowa jak ptaki szeleszczą piórem
i rozświetlają śpiewnych snów myśli
kiedy poeta wersami brzęczy
to wszystkie wiersze w tańcu wirują
i biegną w stronę barwionej tęczy
na krańcu świata się zatrzymując
a potem jeszcze szukają drogi
gdzie mleczne szlaki mijają gwiazdy
na których cicho księżyc coś skrobie
by jego uśmiech lśnił coraz jaśniej
na przekór smutkom żalom i gniewom
wszystkim tym chwilom niechcianej prozy
szepcze i krzyczy a wtedy niebo
razem z poetą tworzą snów dosyt
jesienny splin
gdy cię dopada niechciana pustka
a dni szarzeją jak w parku liście
popatrz z uśmiechem w głąb tafli lustra
spróbuj przekroczyć dni rzeczywistość
po drugiej stronie wciąż mieszka wiosna
ona na ciebie czeka niezmiennie
mimo szarugi zawsze radosna
i rozkochana wciąż w twoim pięknie
więc proszę nie smuć się już poeto
zatańcz z Alicją i wyskocz z nory
bo minie jesień zima i lato
nastanie znowu radosna pora |
|
.
poeto-piórkom i sobie:)
http://images6.bibsy.pl/LsSoq0k8/bibsy-pl.jpeg |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
claudia |
2016.10.02; 00:17:34 |
pieknie |
Ambrozja |
2016.10.01; 19:46:33 |
Uśmiechnij się Teresko.
Pozdrawiam z uśmiechem. |
Ulitka |
2016.10.01; 19:30:15 |
ślicznie.. taką lekkość czuję w tych wierszach że prawie odlatuję |
stokrotka33 |
2016.10.01; 15:56:12 |
Pięknie Teresko.
Pozdrowionka. |
marguerite |
2016.10.01; 15:04:57 |
jesteś niesamowita:) |
mila |
2016.10.01; 12:40:01 |
Niedosyt pozostawia przestrzeń..poezja niedopowiedzeń |
zeska winij |
2016.10.01; 11:20:16 |
jak dla mnie, to teraz poezja najbardziej jest po to, żeby to, co daleko było niedaleko :) |
|
|