Ulica Błaznów

Ulica Błaznów Złodzieje kurantów obserwują ofiary chyłkiem przemyka wieczór. Sny z ulicy Błaznów spływają rynsztokiem. Żebracy przeliczają kpiny w swoich kapeluszach. Wysokie mniemanie odchodzi razem z pewną damą ku ulicznej latarni. Owa pani ukrywa w portmonetce lekkość obyczajów. Dziewczynka z suteryny karmi ćmy prośbami. Słowa są pełne posiniaczonych łez. Miś bez łapki nie chroni przed skłonnościami ojczyma. Uliczny grajek stroi skrzypce melancholią. Nuty opłakują parasole przechodniów. Z zaułka kątem oka patrzy bezsilność. Kulawy księżyc przepływa kałużami. Przykleja nos do szyby. Zasuwam firankę. Ponoć spojrzenie kaleki przynosi pecha.

Napisz do autora « poprzedni ( 185 / 271) następny » Bezsenność dodany: 2014-08-13, 08:19:54 typ: inne wyświetleń (512) głosuj (158)

TESSA	2014.08.13; 08:54:06
zastrzeliłeś mnie tym wierszem...ale to najfajniejsza rana, jaką mogłam dostać z rana...SZACUN :)))

Bezsenność	2014.08.13; 08:48:20
Nie mam nic przeciwko i szanuję ludzi niepełnosprawnych. Sam mam drugi stopień niepełnosprawności. Użycie przeze mnie zwrotu "ponoć spojrzenie kaleki przynosi pecha" to tylko gra słów w odniesieniu do księżyca. Pozdro.