|
tylko jedna
tylko jedna |
Wystarczy tylko jedna,
w niej można zmieścić wiele
i obiad powszedni,
i spacer w niedziele.
I palce na włosach,
i uśmiech na twarzy
czekanie przy bombkach,
co się jeszcze zdarzy.
Tam morwa w ogrodzie,
tam oset nad strugą
i bezsenne noce
czekając na drugą.
Drogowskaz na życie
jakże dzisiaj cenny
i radość z sukcesu
i smutek bezdenny.
Minuta zadumy
po ważnej rozmowie
i łezki na oczach
gdy guz był na głowie.
Okruchy pamięci
składaj pomalutku,
jakby obraz piękna,
albo symbol smutku.
Dziś tę róże jedną,
jako znak pamięci
na kamieniu kładę,
gdy łza w oku kręci.
Lecz ta róża marna,
choćby i czerwona,
czasu ulotnego
nigdy nie pokona.
Więc ta moja róża
z pamięci zrobiona,
lśnić będzie tak długo
jak żyć będzie ona. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Litawor |
2020.03.18; 22:12:09 |
Dobry wiersz + :) |
Witold |
2020.03.12; 22:25:30 |
Świetny wiersz! + |
|
|