Trudne zaloty

Trudne zaloty Spotkał raz pan nieśmiałością odziany Pannę w okrasie piękna i młodu Choć wątpliwości myśli szarpały Pragnął skosztować miłości miodu Jak podejść jak zacząć cóż mówić trzeba Pannie tak światłej i wdzięku pełnej Jak być szarmanckim nie wiedział biedak Po rady wuja pobiegł czym prędzej Bo wuj rubaszny i znany zewsząd Echa podbojów nie milkły wierzcie Miał chłopaczyna nosa do dziewcząt Takiej co nie miał nie było w mieście Słuchał i radził a w tym był szczodry Każda z rad w serce trafiała z mocą Szlifował tony już przy dzień dobry Do upadłego z wuja pomocą Obaw niestety trudno się pozbyć Choć w scenariuszach już się nie gubił Z tą myślą jedną nie mógł się obyć Jak poznać moment czy panna lubi Nauki wuja miały grunt płytki Cedząc ze złością ostatnią werwą Poznasz czy lubi patrząc na łydki Gdy na ramionach będą ofermo

Napisz do autora « poprzedni ( 139 / 162) następny » pawlikov_hoff dodany: 2016-11-15, 01:10:21 typ: satyra wyświetleń (284) głosuj (103)

Bou-lip-seleka	2016.11.15; 21:53:08
dlaczego Kinga była święta? bo Bolesław był wstydliwy :DD fajny wiersz +++++++

sylen	2016.11.15; 21:34:00
Świetna satyra Pawle☺plus

Sławomir_Sad	2016.11.15; 07:45:35
Podoba mi się :) Głosuję.