|
Transfiguracja III- zapisani na szkle
Transfiguracja III- zapisani na szkle |
gdy zamknęłaś za sobą drzwi
nie tknąłem klucza
powiodłem wzrokiem
za rozmytym kształtem
szyba perliła krople
potu i łez
napisałem palcem twoje imię krótkie
brzmiące przeciągle
jak wołanie w górach
wybudzanych echem
latarnia przebiła je
na przestrzał
i rzuciła w twarz pobladłym cieniem
broczy nasz wstyd
wtedy już wiedziałem
za chwilę znikniesz
gdzieś, za rogiem
nie zobaczę którym
kroki utopisz w kałużach
rąbkiem płaszcza
dla niepoznaki
powiesisz czarną nitkę
na pokrywie śmietnika
te kroki będą ostatnimi
jutro, gdy ogień poranka
spali nasze oddechy
zjednane na szkle
będziesz już z innym
splatać język i nogi
palce i słowa
zginę dla ciebie
czy chcę cię jeszcze zatrzymać
może zza parasola
usłyszysz krzyk zduszony w piersi
nie zdążę
w bezdechu upadam
światło ulic czernieje
skroń rozbiłem o popielnicę |
|
m |
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 tezeusz |
2018.11.25; 12:20:24 |
| Dziękuję serdecznie za Państwa miłe słowa. Pozdrawiam serdecznie! |
| niteczka |
2018.11.25; 10:53:31 |
piękny wiersz, zatrzymał smutkiem
pozdrawiam serdecznie:) |
| Podlasianin |
2018.11.25; 09:44:10 |
| Smutny ten Twój wiersz, ale bardzo ładny. Pozdrawiam + |
| kosta.woj |
2018.11.25; 05:13:48 |
| bardzo mi się podoba czuć go rapem pozdrawiam |
|
|
(420)