|
Topole
Topole |
Gdzie polna droga przez pole
wiodła pod lasem zielonym,
rosły dwie młode topole,
do siebie wciąż przytulone.
Gubiły liście na zimę
i zieleniły się wiosną,
zazdroszcząc drzewom olbrzymim,
co w lesie pobliskim rosną,
Szeptały do siebie czule
szumem swych liści zielonych,
słuchały ptaków na niebie,
w błękicie gdzieś zagubionych.
A wiatr im gałązki pieścił,
zginał i razem je splatał,
i różne im opowieści
przynosił co dzień ze świata.
I były razem szczęśliwe,
tak ciągle do góry rosnąć,
gdzie chmury pod niebem siwe
nie zazdrościły już sosnom.
Potem maszyny przybyły,
by nową zbudować drogę
i ścięły topole piły,
na śmierć je skazując obie.
Upadły ścięte topole,
z trzaskiem na ziemię zwalone,
tuż obok siebie na pole,
do siebie wciąż przytulone.
18 września 2012 r. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Nocny poeta |
2015.08.21; 06:59:41 |
Miłość piękna,trwać będzie nieustannie |
sylen |
2015.08.20; 20:10:17 |
Jak w życiu drzewo i człowiek, miłość i śmierć. Super wiersz☺ plus |
kaja-maja |
2015.08.20; 19:48:12 |
smutne ale pięknie
niczym jak dwie siostry bliźniaczki
czy jak mąż za żoną
albo odwrotnie
najpierw jedno
po godzinie drugie w:) |
TESSA |
2015.08.20; 19:35:16 |
patrząc z mojego okna widzę właśnie topole...a Ty tak pięknie je opisałeś, że od dzisiaj wybaczę im pylenie, które co nieco zanieczyszcza moje mieszkanie, gdy zapomnę zamknąć okno:) |
tomekwasilewski |
2015.08.20; 19:29:14 |
Można by porównać historie topól do życia człowieka, miłości aż po grób
Ładnie
Pozdrawiam:-) |
Ulitka |
2015.08.20; 17:52:13 |
Bardzo ładnie + |
|
|