***[szukała siebie nieuważnie...]

***[szukała siebie nieuważnie...] szukała siebie nieuważnie a to że nie było jej w tamtych oczach to jeszcze nie dowód na nieistnienie czerwone słońce przysiadało w nadstawionych dłoniach by zaraz przeciec suchą strugą oszukać ziemię brzemienną w kości zrzucające doń balast dni dawno wystygłych pod kuchenną płytą zdrada zakrzyknie noc gdy przed dniem będzie się zarzekać wewnętrznego mroku w nim iskra to już cały pożar a ciepło jest przytłumionym światłem rozlanym dokoła nic tylko czerpać z dłonią w dłoni w pieszczocie palców kiedy już dojdzie do przypadkowego odbicia w mijanych witrynach wciąż niewyraźni będą tworzyć złudzenia próbując przenieść je na inne powierzchnie na których są choć nie na pewno bo nie wszędzie widać to powtórzenie cieni zwłaszcza że powoli rozpuszcza ich czas i że niepogoda choć słońce bo wciśnięte za horyzont gubi drogę jak Bóg gubi modlitwy

Napisz do autora « poprzedni ( 77 / 183) następny » Jojka dodany: 2021-01-02, 11:04:34 typ: inne wyświetleń (459) głosuj (167)

zenobia888	2021.01.02; 16:41:07
Dobry tekst Z przyjemnością przeczytałem Pozdrawiam +

niteczka	2021.01.02; 14:17:15
obrazowo i jakże urzekająco u Ciebie pozdrawiam nadmorsko:)

lucja.haluch	2021.01.02; 13:56:23
Dobry wiersz z przemyśleniem...Plus+ Pozdrawiam cieplutko...

wiewióra	2021.01.02; 13:41:34
Urzekła mnie ostatnia strofa

sisy89	2021.01.02; 11:31:21
Świetny tekst! Pozdrawiam serdecznie :)

Halinka	2021.01.02; 11:07:59
Ciekawy wiersz. Pozdrawiam +