|
Święty spokój
Święty spokój |
Długo ze światem mierzyłem się strasznie
Walka codzienna, zapasy i dżudo
Zmęczony w końcu usnąłem i właśnie
Wtedy pojąłem jak bardzo to głupie
Wciąż oceniałem i brałem do siebie
Stale raniłem swe serce sterane
Ten sposób jednak samego mnie grzebie
A myśli i czyny niestety są małe
Pojąłem w końcu, że spokój mej duszy
Można by przenieść w umysłu obszary
Gdy innych czyny nie mogą nam skruszyć
Swej wiary w siebie, nie znamy już kary
Wszystko przychodzi i dalej odpływa
Taka jest rzeczy kolejność i zdarzeń
A spokój wewnątrzny już zawsze wygrywa
Możność tworzenia swych celów i marzeń |
|
spokojowi umysłu |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
666 |
2011.09.22; 10:21:28 |
:)+ |
cezaryna |
2011.09.21; 23:28:53 |
a cóż bez myślenia,wiersz bardzo mi się podoba,pozdrawiam. |
kaja-maja |
2011.09.21; 17:20:29 |
zawsze od myslenia głowa boli
od wysiłku ciało obolale jest
opanowanie i odpowiednia muzyka
w takiej chwili daje relaks
gdzie umysł odpoczywa
w ciszy odpływa z szarości...w:)+ |
Donia51 |
2011.09.21; 13:54:07 |
piękny i mądry wiersz, ja też już potrzebuję trochę spokoju +) |
♥Assandi♥ |
2011.09.21; 13:48:55 |
Sporo mądrości zawiera+ pozdrawiam-:) |
stokrotka33 |
2011.09.21; 13:08:09 |
Ładnie Krzysiu napisałeś. + Otóż to. |
rekrut |
2011.09.21; 11:28:18 |
Tylko spokój może nas uratować, spokój serca i duszy i umysłu, ładny wiersz,+ |
Siostrzyczka |
2011.09.21; 11:10:18 |
spokój jest wart wielu "wyrzeczeń"
a tak na prawdę to chyba...stan ducha :) |
zeska winij |
2011.09.21; 11:07:42 |
Kto wie, czy nie jest jak zdrowie. + |
|
|