|
światełko
światełko |
na przekór liściom niosącym nostalgię
braku słońca rozproszonego w chmurach
z wdzięcznością dla zaokrąglonych kształtów
nocnej jasności księżyca – światełka radości
w smolistej otchłani ciemnych dni…
piewcą zostanę przychylnej codzienności
zapalam w pokoju knoty nadziei, nuty magii
w ogniu na klepisku chwytam romantyzm
a żar rozpuszcza cielesne rozgrywki
topi się z wolna skóra z powietrza i wody
nagie pozostawiając zmysły – łączą się w skowycie
czyste siły natury, rozgrzewając mantry
nieskończone siły wiecznie żywych głosów |
|
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 Super-Tango |
2015.10.13; 18:45:57 |
Bdb, obrazowy z jesiennej aury, ciekawy, interesujący, refleksyjny wiersz+)
Pozdrawiam serdecznie |
| wigor |
2015.10.13; 16:35:32 |
| Ciekawie. PLUS z pozdrowieniami ;-) |
| Ambrozja |
2015.10.13; 16:00:51 |
Dobry z ciekawą treścią wiersz.
Do częstego czytania.
Pozdrawiam ciepło. + |
| Markus55 |
2015.10.13; 14:45:56 |
| romantycznie z nutą magii-napisany wiersz pełen zmysłowości-zmienił bym tylko knoty nadziei na świece nadziei-pozdrawiam plus |
| sylen |
2015.10.13; 13:33:49 |
| Ach światełko i od razu weselej i lepiej. Super☺plus |
| TESSA |
2015.10.13; 12:33:45 |
| oczarował mnie Twój dzisiejszy wiersz do tego stopnia, że wrócę do niego wielokrotnie! |
| Anna z |
2015.10.13; 12:24:05 |
| Światełko,jakie to ważne. Pozdrawiam + |
|
|
(312)