Strudzony wędrowiec

Strudzony wędrowiec Przez palce przepływa dzień i gubisz przed świtem sen, w jesiennej pieszczocie nocy do końca zatracasz się. I nie policzysz za czerń słów losu, gdy mówi - Cierp, przecież wpatrzone w mrok oczy zdumiewa księżyca sierp. Jeszcze daleko do łąk w wiosennym dotyku rąk za zimą, za chłodnym śniegiem, za smutkiem, bólem i krwią. Wciąż słyszysz westchnienia ech - życia wołanie i śmiech, uciekasz więc przed nim biegiem, bo goni cię jego gniew. Ale wplątujesz się w bluszcz w głębokiej otchłani puszcz, gdzie wiedzie cię drogi szarość, abyś nie wyszedł z niej już. Za nicą noc, dzień za dniem od szczęścia oddalasz się - ono złudzeniem i marą... i nogi zmęczone twe. 05.11.2017

Napisz do autora « poprzedni ( 128 / 158) następny » Jan z Czerniewic dodany: 2017-11-15, 17:03:52 typ: życie wyświetleń (554) głosuj (288)

Jan z Czerniewic	2017.11.16; 18:43:33
Dziękuję! Cieszę się, że mój wiersz się podobał :)

Podlasianin	2017.11.15; 21:50:04
Dobre to i warte plusa. Pozdrawiam +

mmmagda	2017.11.15; 21:23:36
Piękny i wartościowy wiersz

kaja-maja	2017.11.15; 19:57:50
dzień nie tak straszny kiedy słońce świeci gorsza jest noc przy której człowiek kostnieje a z miłości powinien widzieć Raj czuć zapach wiosny i przy sobie piękną Boginię która światło niesie :)

lucja.haluch	2017.11.15; 17:59:35
Janku.. Wędrowanie drogami życia może utrudzić, ale warto jeszcze złapać okruch szczęścia..Plus+ Pozdrawim najserdeczniej..

TESSA	2017.11.15; 17:51:51
czuję wszystko, o czym piszesz Janie. dobrze było Cię przeczytać .