|
Stoją...
Stoją... |
W różanym ogrodzie
Kamienne lica
W słońcu, niepogodzie
Takie pełne życia
Stoją...
Dzielny stworzył je artysta.
W kamień życie tchnął
W rzeźbach krąży siła czysta
Pokazują ją.
Stoją...
Kamienne twarze
Pośród zieleni
Gipsowi ludzie
Nieporuszeni.
Stoją...
Marmurowe dłonie
W zwycięstwa geście
I drewniane konie
Na białym podeście.
Stoją...
Lecz i one upadną
Gdy czas nadejdzie
Marmury się rozpadną
Drewno zgniłym będzie.
Stoją...
I tak samo z nami
Choć teraz stoimy
Kiedyś upadniemy
Sami i bez siły
Stoimy... |
|
Do wszystkich którym się wydaje że są wieczni... |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Gladius |
2013.07.15; 23:05:01 |
Przedmówcy powiedzieli już wszystko,ja tylko pogratuluję Ci wiersza córeczko:) Pozdrawiam+ |
stokrotka33 |
2013.07.15; 21:10:26 |
Witaj :)
To, co kamienne, marmurowe, drewniane
z czasem przeminie, zostanie pamięć.
Jedynie miłość wiecznie żywa, ta prawdziwa.
Pozdrawiam Agnieszko :) |
Prosta tutka |
2013.07.15; 05:32:28 |
jedynie dusza jest nieśmiertelna,cialo to powłoka,ktora kiedys sie zuzywa.Pozdrawiam |
|
|