STARY POETA

STARY POETA W domu wisi portret żony w pokoju śmierć mieszka poeta hoduje swoje wiersze lokatorka na śmierć zapracowana nawet pogadać nie ma czasu stary poeta buduje zamki lecz chorągiewką je psuje więc buduje zamki na nowo oknem wpadnie kilka liści poeta czyta je dokładnie niektóre są nawet ze świata odpisuje na nie trzykrotnie za oknem ogród zmęczony jabłoń będzie białym wierszem stary poeta kładzie palec na powiekach zasną głęboko w swojej samotności JNaszko

Napisz do autora « poprzedni ( 143 / 1026) następny » JNaszko dodany: 2021-02-12, 09:44:10 typ: życie wyświetleń (101) głosuj (9)

lucja.haluch	2021.02.12; 22:02:54
Smutny i samotny ...wzrusza wiersz...Plus+ Pozdr5awiam serdecznie...

roman	2021.02.12; 20:28:12
Optymizmem nie powiało, ale i takie jest życie+

Litawor	2021.02.12; 19:52:35
Trochę chaotycznie, ale ciekawie Pozdrawiam +

Pióro Amora	2021.02.12; 19:46:33
Ładny wiersz... Pozdrawiam +

kso kso	2021.02.12; 18:32:36
Stary, ale jako poeta całkiem jary Pozdrawiam

Gabrys	2021.02.12; 18:23:56
pozdrawiam +

Wojciech M	2021.02.12; 12:37:14
Życie wspomnieniami opisałeś Miłego popołudnia +

TESSA	2021.02.12; 10:02:13
nie ma* trzykrotnie* uśmiecham się do CIEBIE :)

zbych	2021.02.12; 10:01:30
Samotność to ciężkie brzemię. Pozdrawiam +

wiewióra	2021.02.12; 09:59:01
No i bardzo ładnie o życiu ,poezji i samotności. Pozdrawiam ciepło