STAROŚĆ

STAROŚĆ przyrzekaliśmy sobie miłość aż po wieka grobu grób mieliśmy stworzyć ogród by pięknością nas urzekał co pozostało dziś z nas miłość trzęsących się rąk ogród pełen pokrzywy człapiących się kulawych nóg gdzie podział się śpiew usta nabrzmiałe czerwienią wiatr hulający po bezkresach księżyc co zaglądał nam w serca i ten kamień co wisi u szyj nie chce spaść z mego serca życie tli się pod powiekami oczy które gasną powoli krzyk tęsknoty co tak boli JNaszko trochę przerysowałem tak mnie naszło Jurek

Napisz do autora « poprzedni ( 113 / 1026) następny » JNaszko dodany: 2021-01-11, 07:01:34 typ: życie wyświetleń (120) głosuj (9)

lucja.haluch	2021.01.11; 19:06:07
Smutkiem powiało, ale promyk słońca jeszcze zaświeci...Plus+ Pozdrawiam cieplutko...

niteczka	2021.01.11; 18:37:37
Smutkiem zawiało Pozdrawiam nadmorsko :)

Toyer	2021.01.11; 16:35:36
Każdy się kiedyś zestarzeje - o ile starości dożyje - smutno trochę - ale takie też bywa życie

kaja-maja	2021.01.11; 12:40:33
jak miłość jest wielka tak starość nie wszystkich przygniata niczym życie bez miłości w:)

Anna z	2021.01.11; 11:08:18
Smutny obraz,przerysowany,napisałeś co czułeś,jutro będzie lepiej+

DominikR	2021.01.11; 07:41:59
Dużo smutku, trzymaj się, Twoje wiersze świadczą że masz dusze która potrafi chwycić cieplo promieni słonecznych Pozdrawiam+

Witold	2021.01.11; 07:09:15
Tak Cię naszło, jak Cię naszło. Trzymaj się Jurku. +

Halinka	2021.01.11; 07:05:41
Lata zrobiły swoje. Pozdrawiam +