|
Stan
Stan |
Kim jestem?
Na tej obcej planecie
Ciągłego cierpienia
Lęków wezbrających wiatrem rzeki
Czuje się jak śmieć wyrzucony z morza
Serce jest jak tafla lodu
Kruche łatwo łamie się
Tonie w chaosie
Przy ciągłej burzy smutku
Życie traci blask
Już Cię nie zobaczę
Poszliśmy w inne drogi |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
lucja.haluch |
2021.06.26; 20:29:30 |
I nowa droga otwiera się... Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
Zatonie |
2021.06.26; 16:57:24 |
Piękny pełen smutku melancholijny wiersz. :) |
White_Rose26 |
2021.06.26; 00:55:58 |
Dobra miniatura :-) pozdrawiam |
|
|