|
Spacer po ogrodzie
Spacer po ogrodzie |
stara huśtawka w parkowym ogrodzie
jeszcze się twoim dotykiem kołysze
i wciąż pamięta uśmiechy młode
co się wznosiły z serca zachwytem
tak raz po raz pod nieba tronem
witały się nad wierzchołkami
ruchem swobodnych rąk zawieszone
które z rozmachem w górę je słały
tajemne ścieżki po burzy majowej
srebrzystych kropel okryte perłami
wiodły nas często na nieznaną drogę
gdzie czas przystanął starymi dębami
po czubki sosen unosił się zapach
który łapczywie spływał do nozdrzy
a w nas się rodził nieskończony zapał
by nasze ciała okrzykiem połączyć
teraz tu cisza majestat swój wije
ptaki nie nucą kameralnych treli
i tylko pamięć w naszych oczach żyje
bo całą resztę dawno diabli wzięli
schodzimy niżej tam gdzie śniegi
ostatnim tchem rozlały się w dali
a twarz przedwiośnia pod nimi leży
zwrócona w stronę górskich hali
wiem przyjdzie jeszcze tu poczekać
aż znów zabłyśnie nad połoniną
jak snów huśtawka co z daleka
wznosi się do nas w niebo płynąc |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
wigor |
2013.02.23; 10:56:02 |
dałeś odetchnąć od codzieności. PLUS z pozdrowieniami :)) |
Marzi |
2013.02.22; 18:31:46 |
Piękne wspomnienia i wiersz +
Pozdrawiam serdecznie.:) |
rekrut |
2013.02.22; 18:31:29 |
Ile cudownych wspomnień przywołuje Twój wiersz, czytam z zachwytem i ukojeniem, +++ pozdrawiam |
kaja-maja |
2013.02.22; 18:27:46 |
cudowny spacer wspomnieniem urealniony w:)+ |
Markus55 |
2013.02.22; 17:36:26 |
Dziękuje Grażynko i Ryśku-:) |
|
|