Sonata łez miłości

Sonata łez miłości Czuję, jak gaśnie ostatni, marny płomień Gaśnie powoli ostatnia iskra chęci moich do życia Tak wiele mnie kosztuje to piękne uczucie Zbyt trudno wytrwać, z czasem jest gorzej Coraz częściej chcę skoczyć w przepaść ciemną Jakby ostatnio jest mi już wszystko jedno Zbyt wiele tęsknych łez przez to uczucie wylałam Za wiele dusza moja już wycierpiała Wszystko dlatego, że Tobie serce całe oddałam Tu już nie ma miejsca na spełnienie Tęsknota zabiera wszystko Smutek przegania pustą nadzieję Poszłam za jasnym światłem Twoim Niezauważalnie gasząc powoli światło moje Więc robi się w koło ciemno, bardzo się boję Światło życia we mnie gaśnie, tak trudno je utrzymać A Ty jesteś zbyt daleko, by spróbować je podtrzymać Kolejna łza, ból i smutek, które trudno wytrzymać Może już pora się poddać, bo ile można to znosić Oczywistym jest, że o miłość nigdy nie należy prosić Może całe życie pisane jest mi kochać Cię bez wzajemności Posłucham raz jeszcze, gdy grasz pięknie na pianinie I zagram ja na swoim sonatę łez miłości niespełnionej Bo miłość moja, tak idealna i bolesna, nigdy nie zaginie I choćbym najbardziej tej wzajemności chciała Uczuciem najpiękniejszym Ciebie obdarowałam To jednak w tym niespełnieniu do końca będę trwała Czarę nadziei pustej moja upadła dusza wznosi do nieba Tylko ona jedna wie, czego mi jeszcze potrzeba Kochając Ciebie najmocniej, odejść w mrok bezpowrotnie

Napisz do autora « poprzedni ( 91 / 480) następny » GothicQueen dodany: 2020-11-13, 00:16:22 typ: tęsknota wyświetleń (330) głosuj (68)

GothicQueen	2020.11.18; 17:54:39
...a ten wiersz taki pominięty, zapomniany, jakby poszedł na straty...